Gülhane Parkındayım Gülhane parkındayım içim burukYalnız ve yüreği yanıkGülhane parkındayım bir yanım eksikEşsiz, dostsuz, arkadaşsız, kalbim kırık Yalnızım bu hayatta avareyim kimi zamanHayatım değişti sırtımdan vurulduğum zamanBu kadar sevilmez bir insan, bu kadar değer verilmezBu iş böyle olmaz, yokluğuna bile ihanet edilmez Belki bir divaneyim,b u kadar kalınmaz bir yerdeHele yerini dolduran başkası varsaBelki biraz…

Yalnızlık Soluduğu hava kadar yakındır insana yalnızlıkBaş başa kalır kendiyle, delirir adetaBen hiç yalnız kalmadım meselaBenliğimle oturdum bulunduğum her arafta Kimi korkar yalnız kalmaktanAptal saptal işler yapar yalnız kalmamak içinOysa ben sahip olduğum her şeyi uğruna harcarımNede olsa yegane dostumdur benim İnsan en çok neyi arzularsa onunla sınanırmışÖğrendim bunu genç yaşımdaNeyseki canavar değildir yalnızlıkBenliğiyle ahbaplık…