Gülhane Parkındayım

Gülhane parkındayım içim buruk
Yalnız ve yüreği yanık
Gülhane parkındayım bir yanım eksik
Eşsiz, dostsuz, arkadaşsız, kalbim kırık

Yalnızım bu hayatta avareyim kimi zaman
Hayatım değişti sırtımdan vurulduğum zaman
Bu kadar sevilmez bir insan, bu kadar değer verilmez
Bu iş böyle olmaz, yokluğuna bile ihanet edilmez

Belki bir divaneyim,b u kadar kalınmaz bir yerde
Hele yerini dolduran başkası varsa
Belki biraz bozuk kafam anlamam laftan
Acı çekmeye hastaysa bir insan yaralanmaz kurşundan

Aşk zaafların en büyüğüdür zor oldu anlamam
Bir gençlik yaktım uğruna dönüp arkama bakmam
Gerçekler acıdır, hayalinle yaşar tek kelam etmem
Son bir kez sarılır, çeker giderim fani dünyadan