Dışardan Bakma Dışardan bakma mutluluğuma,İçimde yanan ateşi söndür.Bir derdimi anlatsam sana,Bitirirsin bendeki sensizliği. Yüreğinde yananı bilmez miyim?Küle döner de görmez miyim?Bir tek duyamam, uzaklardasın,Ama görürüm, yanı başımdasın. Sonu yarım kalan kitapları okumazsın, bilirimGittiğin yerde tutunamazsın, duyarımOralara yakışmazsın, görürümKalbimden çıkamazsın,Hissederim. Sarı
Ne Sen Ne Ben Ne sen ne de benNe elimde ki gitar yetti dilimeNe cebimde ki bozukluklar yetti ilimeNe gönlümde ki sevda yetti zalimeNe de ben yettim kendime. Ne ben bulabildim leylamıNe leyla bulabildi beniNe ben sevebildim kendimiNe de leyla sevebildi beni. Ne gözümde ki gülüşünNe yanımda ki gülüşünNe rüyalarımda ki gülüşünNe de etmedi acılarımda…
Öç ve Güç Karlar üzerindeki yeşil ağaçlar gibiÖyle derin ,öyle dik köklerimizAyazda kalmayı da öğrenmişizHer yeni güne merhaba demeyide. Kar ve rüzgar öc alırken cüssemizdenKılıçları göz alır her vuruştaGönül rızasıyla başlar her kesiEziyeti hissetmez sinemiz .. Bu usanç, bu kin, düşürürken başımızıHâlâ seyredilmek istenir güzelliğimizBizi ağlamaklı yapanİşte bu kendini beğenmişliğimiz. Uzaktan biliriz biz devasa dağlarıYakından…
Hayatım Kargaşadan İbaret Hayatım kargaşadan ibaretBulunca kendimde cesaretSevdim seni affetHayatım senden ibaretBedenim bana emanetZarar vermek değil maharetİnsan ihanet görünceBosvermek istiyor gönlünceKaybediyor gözlerindeki ışık sönünceRahatlar belki sevgim sönünceUnutamazsın beni ömrünceSeni sevdim hep ömrümceArtık hayat seninYaşayabilirsin gönlünce İbrahim Yıldırım
SEHER VAKTİ DÖRTLÜĞÜ Bir gün her şey biter bu devriâlem içinde.Kevkepler gider tan ağarır yerince.Tatlı canın nergiz gibi solunca,Elin dizde, zikrin olur \”beyhude imiş.\” Nerde seni sarım sarım saranlar,Sular serpip yollarına bakanlar,Deli coşkun çaylar gibi akanlar,Eli dizde zikrettiler \”beyhude imiş.\” Yeminler ederimki bitecek bu hülya.Öpme, tatma, sıyrıl! Sarılma buna.Nasihat değil küçükten kibirlenme daha.Elin dizde zikretme…
Ben Bir Ağacım ben bir ağacım acım tatlım belli olmaz bir gün balta yerim bir gün aşık çiftlerin gölgesi olurum bir gün karabaşın pisledigi ağaç bir gün de fakirin evinde yanan odun bir gün zenginin barbeküsünün ateşi bazen de küçük çocukların sallandığı bir salıncak Rahman Poyraz
Tanrım Öğrenmeyeceğim sekizinci bu…Bunu da mı isyan sayacaksın bilen liderim?Ben söyleyeyim evet öyle yapacaksın!Bu mu senin gücün, şahın, liderliğin, bilmişliğin!Önceyi unuturdum gücün olsa.“Çok oldu unuttun” diyorsun değil mi? Bu mu!Tekrar hatırlayacağım, bilmiyor musun?Bu mu şahın ve bilmişliğin.Hadi sıra bana gelsin.Yıllar oldu duymadın, artık konuşacağım her gün seninle.Bağırmana gerek yok dediler, ama bağıracağım.Dokuzuncu olmaz dokuz benim…
Vazgeçtim Artık Vazgeçtim artık, düşünmüyorum onu.Hiç de aklımda da değil, bir gram olsun.Yokmuş gibi hiç yaşanmamışçasına.Onunla tanışmamış olmak istiyorum. İnsan ne kadar da sever kandırmayı.Ama en çok da, kendini kandırmayı.Neden neden diye bağırıyorum.Ama ondan vazgeçmek istemiyorum. Süleyman Özen
Sevdiğine İsim Takar İnsan sevdiğine isim takar insan.şiirlerle yolunu düşler.yanına çağırır bir melodiyle.bir kuş gibi. sevdiğine isim takar insan.belki, o bilmesin diye,belki, unuturum diye,saklayabilir mi sevgisini?unutur mu insan? Sarı
Açların Gözbebekleri | Nazım Hikmet Ran Değil birkaç değil beş on otuz milyon aç bizim! Onlar bizim! Biz onların! Dalgalar denizin! Deniz dalgaların! Değil birkaç değil beş on 30.000.000 30.000.000! Açlar dizilmiş açlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız sıska cılız eğri büğrü dallarıyla eğri büğrü ağaçlar! Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız açlar dizilmiş açlar! Bunlar! Yürüyen parçaları o kurak toprakların! Kimi kemik dizlerine vurarak yuvarlak bir karın taşıyor! Kimi deri… deri! Yalnız yaşıyor gözleri! Uzaktan simsiyah sivriliği nokta nokta uzayıp damara batan kocaman balı bir nalın…
