Öç ve Güç
Karlar üzerindeki yeşil ağaçlar gibi
Öyle derin ,öyle dik köklerimiz
Ayazda kalmayı da öğrenmişiz
Her yeni güne merhaba demeyide.
Kar ve rüzgar öc alırken cüssemizden
Kılıçları göz alır her vuruşta
Gönül rızasıyla başlar her kesi
Eziyeti hissetmez sinemiz ..
Bu usanç, bu kin, düşürürken başımızı
Hâlâ seyredilmek istenir güzelliğimiz
Bizi ağlamaklı yapan
İşte bu kendini beğenmişliğimiz.
Uzaktan biliriz biz devasa dağları
Yakından tanıyamayız ,zirvesindeki karları
Mutlu olmak üzere giydirilmiş ormanları
Ayazda, rüzgârla ve usançla yaşayan canları
