Seviyorum Seni | Nazım Hikmet Seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi Geceleyin ateşler içinde uyanarak ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi Ağır posta paketini neyin nesi belirsiz telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi Seviyorum seni denizi ilk defa uçakla geçer gibi İstanbul’da yumuşacık kararırken ortalık içimde kımıldayan bir şeyler gibi Seviyorum seni Yaşıyoruz çok şükür…

Ben Senden Önce Ölmek İsterim | Nazım Hikmet Bensenden önce ölmek isterim.Gidenin arkasından gelengideni bulacak mı zannediyorsun?Ben zannetmiyorum bunu.İyisi mi, beni yaktırırsın,odanda ocağın üstüne korsuniçinde bir kavanozun.Kavanoz camdan olsun,şeffaf, beyaz camdan olsunki içinde beni görebilesin.Fedakarlığımı anlıyorsunvazgeçtim toprak olmaktan,vazgeçtim çiçek olmaktansenin yanında kalabilmek için.Ve toz oluyorumyaşıyorum yanında senin.Sonra, sen de ölüncekavanozuma gelirsin.Ve orada beraber yaşarızkülümün içinde…

Yaşamaya Dair | Nazım Hikmet 1 Yaşamak şakaya gelmez,büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın                            bir sincap gibi mesela,yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,                            yani büyün işin gücün yaşamak olacak. Yaşamayı ciddiye alacaksın,yani o derecede, öylesine ki,mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,yahut kocaman gözlüklerin,                            beyaz gömleğinle bir laboratuvarda                                          insanlar için ölebileceksin,             …

Bence Şimdi Sen de Herkes Gibisin | Nazım Hikmet Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor Onlardan kalbime sevda geçmiyor Ben yordum ruhumu biraz da sen yor Çünkü bence şimdi herkes gibisin Yolunu beklerken daha dün gece Kaçıyorum bugün senden gizlice Kalbime baktım da işte iyice Anladım ki sen de herkes gibisin Büsbütün unuttum seni eminim Maziye karıştı…

Seni Düşünmek | Nazım Hikmet Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey… Fakat artık ümit yetmiyor bana, ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum…

Salkım Söğüt | Nazım Hikmet Akıyordu sugösterip aynasında söğüt ağaçlarını.Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlerekoşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!Birdenbire kuş gibivurulmuş gibikanadındanyaralı bir atlı yuvarlandı atından!Bağırmadı,gidenleri geri çağırmadı,baktı yalnız dolu gözlerleuzaklaşan atlıların parıldayan nallarına! Ah ne yazık!Ne yazık ki onadörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak! Nal…