Büyük İnsanlık | Nazım Hikmet Büyük insanlık gemide güverte yolcusu tirende üçüncü mevki şosede yayan büyük insanlık. Büyük insanlık sekizinde işe gider yirmisinde evlenir kırkında ölür büyük insanlık. Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter pirinç de öyle şeker de öyle kumaş da öyle kitap da öyle büyük insanlıktan başka herkese yeter. Büyük insanlığın toprağında gölge…
Bulutlar Adam Öldürmesin | Nazım Hikmet Analardır adam eden adamıaydınlıklardır önümüzde gider.Sizi de bir ana doğurmadı mı?Analara kıymayın efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Koşuyor altı yaşında bir oğlan,uçurtması geçiyor ağaçlardan,siz de böyle koşmuştunuz bir zaman.Çocuklara kıymayın efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Gelinler aynada saçını tarar,aynanın içinde birini arar.Elbet böyle sizi de aradılar.Gelinlere kıymayın efendiler. Bulutlar adam öldürmesin….
Bir Küvet Hikayesi | Nazım Hikmet 1 Süleyman’a karısı telefon etti :— Konuşan ben, ben, Fahire. Tanımadın mı sesimden? Demek çok bağırdım birdenbire. Çığlık mı? Belki… Hayır, çocuklar hasta değil. Dinle beni : İşini bırak da gel, çabuk ol ama. Telefonda anlatamam, olmaz. Daha kıyamet kadar vakit var akşama. Saatlar, saatlar, kıyamet kadar. Sorma. Dinle…
Süleyman | Atilla İlhan öbür ışıkları getir hadi süleymanbulvarın ortasında dur bağırmasenin için bir yağmur hazırladımHadi ışıkları getir yağdıracağım al bu nisan akşamını benimkini versual sorup durma sevmiyorumöbür ışıkları getir hadi getirkaranlıktan korkuyorum karnım ağrıyor o kadını da getirsene portakal yiyenporselen dişli kadını hani pantolon giyendur dolmabahçe saatini dinleyeceğimonikiyi çalsın öyle getir hadi getir deniz…
Sultan-ı Yegâh | Atilla İlhan şamdanları donanınca eski zaman sevdalarınınbaşlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegâhınnemli yumuşaklığı tende denizden gelen âhıngizemli kanatları ruhta ölüm karanlığınınbaşlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegâhın yansıyan yaslı gülüşmelerdir karasevdalı sudabülbüller kırılır umutsuzluktan yalnızlık korusundaeylem dağılmış gönül tenha çalgılar kış uykusundaölümün tartışılmazlığı nihayet anlaşılsa dabaşlar ay doğarken saltanatı sultan-ı yegâhın bir başkasının…
Sakın Ha | Atilla İlhan ‘sabiha bu adamlar beni alıp götüreceksakın ha ağlamanı istemiyorumsoracakları varmış yıllardır sorarlaranlaşılan bu sorgu daha yıllarca sürecekilk götürülüşümü bak hatırlıyorumsendikaya yazıldığım günlerdi sanıyorumotomobil farlarına yağmur yağıyorducıgaram ıslanmış sokaklar nedense darbu defa aksi gibi zilzurna ilkbaharçoçuğa bir şey söyleme sabiha belli olmazsakın ha ağlamanı istemiyorumbakarsın çabuk biter akşama evdeyimuzayacak olursa git…
Pia | Atilla İlhan ne olur kim olduğunu bilsem pia’nınellerini bir tutsam ölsemböyle uzak uzak seslenmeseben bir şehre geldiğim vakito başka bir şehre gitmeseotelleri bomboş bulmasamiçlenip buzlu bir kadeh gibibuğulanıp buğulanıp durmasamne olur sabaha karşı rıhtımdaçocuklar pia’yı görselerbana haber salsalar bilsemiçimi büsbütün yıldız basarbir hançer gibi çıkıp giderdim ben bir şehre geldiğim vakito başka bir şehre…
Ömer Haybo´nun Son Günleri | Atilla İlhan Bir bıçak ısırmasın ömer haybodişleri çıtır çıtır çelikyanılıp beyoğlu’na çıkmasıntopraklüle sokağını tutmasınbütün şaraplar ölü kırmızıbütün kadınlar çabukhiçbiri durduğu yerde durmuyorömer haybo’nun gözü hiçbirini tutmuyorhaydut ömer haybo. her gün onsekiz sularında acı siyah beyazondokuz ellibir de bir alman gemisini limandan çıkarıyor yirmibir buçukta alkazar sineması’nda kötü seyirciyarından sonra beklediğim ömer…
Mustafa Kemal | Atilla İlhan dağ başını efkâr almışgümüş dere durmaz ağlargözyaşından kana kesmiş gözlerimben ağlarım çayır ağlar çimen ağlarağlar ağlar cihan ağlarmızıkalar iniler ırlam ırlam dövülüraltmış üç ilimiz altmış üç yetimyıllar gelir geçer kuşlar gelir geçerher geçen seni bizden parça parça götürürmustafa’m mustafa kemal’im diz dövdümgözlerim şavkı aktı sakarya’nın suyunasakarya’nın suları nâmın söyleşirhemşehrim sakarya öksüz…
Muhayyer | Atilla İlhan önemli gizli boyutlarıyla yeryüzündeki yaşantımızne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımızsöylediklerimizle değil söylemediklerimizle varızo gün ki ölümün perdesine yapayalnız yansırızne kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı sandığımız bir incesaz ki süreklidir yaprak döken korulardaçılgınlıkları oluşturur en çapraşık duygulardabüyük çıkmaz akla gelip de sorulmayan sorulardabazı insan içten içe düşünür hesaplar dane kadar azdır yaşadığımızdan yaşadığımızı…
