Don Kişot | Nazım Hikmet

Ölümsüz gençliğin şövalyesi
                                        ellisinde uydu yüreğinde çarpan aklına,
bir Temmuz sabahı fethine çıktı
        güzelin, doğrunun ve haklının:
önünde, şirret, aptal devleriyle dünya,
   altında mahzun, fakat kahraman Rosinant’ı.

Bilirim,
hele bir düşmeyegör hasretin hâlisine,
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,
yolu yok, Don Kişot’um benim yolu yok,
yeldeğirmenleriyle dövüşülecek.

Haklısın,
elbette senin Dülsinya’ndır en güzel kadını yeryüzünün,
sen, elbette bezirgânların suratına haykıracaksın bunu,
alaşağı edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar.
Fakat, sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devâm edeceksin
      ağır, demir kabuğunun içinde
ve Dülsinya bir kat daha güzelleşecek…