Sahaf | Yasir Yetkin
Sahaf Bir kitap düştü sahaftaSarı saçlarını gördüm araftaKapandı bir pencereGözlerin düştü pencereme Sahaf mıydı seni bana gösterenKader miydi beni sana gösterenNeydi bu beni benden alanİçindeki kor yanan Yasir Yetkin
Sahaf Bir kitap düştü sahaftaSarı saçlarını gördüm araftaKapandı bir pencereGözlerin düştü pencereme Sahaf mıydı seni bana gösterenKader miydi beni sana gösterenNeydi bu beni benden alanİçindeki kor yanan Yasir Yetkin
Gelecektir Biliyorum Pişmanlığın esaretindeKendimden eser yaşıyorumSevmek için pişman olmak gerekirmişPişman olmak içinse aptal olmak Esaretimden kurtulacağım günleri bekliyorumGelecektir akkuşum biliyorumBedenim çürüdüğü zaman gelecektir biliyorumRuhumu gördüğü zaman sevecektir biliyorum Yasir Yetkin
Hiç Gibi Kalbimin en derin kapısında bulmuştum seniBir hiç gibi, kimsesiz bir çocuk gibiDibinde hastalanmış bir ağaçBir hiç gibi, gölgesinden kaçan bir çocuk gibi Dağ ve şehir diye bölünmüştüm sanaBir hiç gibi, dağda ki çoban şehirde ki gavur gibiİçimde akan nehirdi bakışınBir hiç gibi, iki yakayı seven nehir gibi Düşüncelerimin karanlığıydın senBir hiç gibi, aydınlık…
Kor Bir kitap düştü sahaftaSarı saçlarını gördüm araftaKapandı bir pencereGözlerin düştü pencereme Sahaf mıydı seni bana gösterenKader miydi beni sana gösterenNeydi bu beni benden alanİçindeki kor yanan Yasir Yetkin
Ne Sen Ne Ben Ne sen ne de benNe elimde ki gitar yetti dilimeNe cebimde ki bozukluklar yetti ilimeNe gönlümde ki sevda yetti zalimeNe de ben yettim kendime. Ne ben bulabildim leylamıNe leyla bulabildi beniNe ben sevebildim kendimiNe de leyla sevebildi beni. Ne gözümde ki gülüşünNe yanımda ki gülüşünNe rüyalarımda ki gülüşünNe de etmedi acılarımda…