Yokluğun Güneş okşuyor tenimi adetaYokluğunun kalbimi okşadığı gibiYokluğun kadar canımı yakmıyor güneşSen kadar yakamaz canımı hiç bişeyAcı veriyorsun bana sadeceBu acı senden bana son hatıraHayaletinle yaşıyorum aslında sadeceGeceleri rüyamda gündüzleri karşımdaHayalet değil sanki sensin gerçektenYaşamama izin vermiyorsunÖlmeme izin vermediğin gibiHapsoldum adeta gözlerinine sonsuza dekKafamda sesin karşımda hayaletinZincire vurdun sevginle bir ömür beni İbrahim Yıldırım

Hüznüme Ortak Yeşiller içinde bir yalnızlıkMaviler içinde bir gölgeHer daim benimle birlikteHüznüme ortak değil aslındaGözyaşlarım içinde yalnız bir serçeBulutlar arasında beni selamlıyorDeniz mavisi gözlerin gölgesiÜzerime çöküyor zindan gibiSessizliğin ezgisi boynumda bir ilmekBekliyor sadece tabureme bir tekme İbrahim Yıldız

Ufukta Kayboluyor Ufukta kayboluyor gözlerim adetaGüneş gibi batıyor yavaş yavaşKaranlığa boğuluyor hüznüm ay ışığındaKan kusuyor gözlerim dumanlar içindeUmutlarım kaybolmuş bulutlar arasındaRüzgar bekliyor bulutlar dağılmak içinHayatım şarap misali akıyorBiraz sıcak biraz kırmızıBekliyor masada kadehe konmayıİster rüzgarım ol ister kadehimSen ol karanlık hayatıma ışıkYıllanmış şarap gibi bekliyorum aslındaSadece sen tarafından açılmaya İbrahim Yıldırım

Hayatım Kargaşadan İbaret Hayatım kargaşadan ibaretBulunca kendimde cesaretSevdim seni affetHayatım senden ibaretBedenim bana emanetZarar vermek değil maharetİnsan ihanet görünceBosvermek istiyor gönlünceKaybediyor gözlerindeki ışık sönünceRahatlar belki sevgim sönünceUnutamazsın beni ömrünceSeni sevdim hep ömrümceArtık hayat seninYaşayabilirsin gönlünce İbrahim Yıldırım