kaptan 1 | Atilla İlhan eflatun gözlerin olduğunu bilmiyordum geceyarısını yaşamaktan yorgunum ayazın avucunda unutmuştun elleriniönünden geçtiğim halde beni tanımadınben değiştim biliyorum hem sakal bıraktımşiirlerim külrengi kumrular gibi uçuyorlarbakır çalığı göklere katiyyen tahammülüm yokhele paris’in gökleri aklımı başımdan alıyorbana seni senden evvelki poitiers’li kızı hatırlatıyor ayazın avucunda unutmuştun ellerini karanlığın arkasında kıvılcım gözlü orospulargölgelerine yaslanmış evliya…

Kalk Gidelim Kadınlar Balladı | Atilla İlhan sabit dudak ruju epeyce telefonkirpikleri devirip göğüs geçirmelerburnu rendelenmiş memeleri silikonağızlıkla çakmağın alevini içmeleryarı ömrü meyhane yarısı berberaşk faslını unuttukhey Allah pardonyuvası aşk yuvası görkemli salonkapısı vızır vızır spor mercedes’lerzar saydamı bluz bluejean pantolonkadın erkek farketmez asıl olan çeklerlafı hiç uzatmaz sevişmeye geçeraz buz kazanmıyorgecesi üç milyonkalk gidelim kadınları…

Jilet Yiyen Kız | Atilla İlhan o kızı nerede nasıl görsemaklımı başımdan alır ağzısaçları şıra köpüğü desemkaşları bıçak izi kırmızı yakut pulları mı? bu ne görkemkanlı gözbebeklerindeki yazıbeni nasıl büyüledi bilmemkirpikleri örümcek kırmızı kızıl demirden bir ünlemsalınması yangın yalnızıkorkmasam öpmeye eğilsemdişleri elektrik kırmızı çarpılmışım başım sersemsevdim jilet yiyen kızıgöğsündeki kumrulara değsemgagaları zehirli kırmızı gece gündüz tek…

istanbul Ağrısı | Atilla İlhan kanatları parça parça bu ağustos geceleriyıldızlar kaynarkenşangır şungur ayaklarımın dibine dökülenseneğer yine istanbul’sanyine kan köpüklü cehennem sarmaşıkları büyüteceğimpançak pançak şiirler tüküreceğimdemek yine benlimandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeleryahudi sokaklarını aydınlatan telaviv şarkılarımavi asfaltlara çökmüşdiz bağlıyoreğer sen yine istanbul’sankirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatansirkeci garı’nda…

Gibi Redifli Gazel | Atilla İlhan yorgun kadınlar içtikyalnızlıktan uğuldayantuzlu kan gibinice akşamlar devirdikçengi kıyamet‘kızıl sultan’ gibi vurdukça mızrapöyle yoğun bir melâldağılır ki tamburdanbastırır eski sevdalargöz gözü görmezduman gibi su karanlıktırve kadehler boşalmışleylaklar darmadağankıvılcımlar savurup narçiçeğiçöker bir daha başımıza gökyüzütutuşmuş tavan gibi kanlı hesapları vardırkıyamete kadar sürecekölümlü şairlerinkim bilir nerden bilecekne çığlıklar geçer daha dünyadanattilâ ilhan…

Emperyal Oteli | Atilla İlhan Ben hiç böylesini görmemiştimvurdun kanıma girdin itirazım varsımsıcak bir merhaba diyecektimbaşımı usulca dizine koyacaktımdört gün dört gece susacaktımyağmur sönecekti yanacaktısameland seferden dönecektiduvardaki saat duracaktıkalbim kendiliğinden duracaktıben hiç böylesini görmemiştimvurdun kanıma girdin itirazım var emperyal oteli’nde bu sonbaharbu camların nokta nokta hüznübu bizim berheva olmuşluğumuzbir nokta bir hat kalmışlığımızbu rezil bu çarsamba…

Elde Var Hüzün | Atilla İlhan söyleşirevvelce biz bu tenhalardaziyade gülüşürdükpır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarınınne meseller söylerdi mercan köz nargilelerzamanlar değiştiayrılık girdi arayahicrana düştük bugünah nerde gençliğimizsahilde savruluşları başıboş dalgalarınyeri göğü çınlatan tumturaklı gazellerelde var hüzüno şehrâyin fakat çıkar mı akıldançarkıfeleklerin renk renk geceye dağılmasısırılsıklam âşık incesazkadehlerin mehtaba kaldırılmasıadeta düğünhayat zamanda iz bırakmazbir boşluğa düşersin…

Duvar | Atilla İlhan ben bir duvarım hiç güneş görmedimsen hiç güneş görmemiş bir başka duvaryüzümüz benek benek tahta kurusundanve sinemiz baştan başa ak üstünde karalar– kelepçeden kahroldu kahroldu bileklerim– sıyrılıp çıktım artık ölüm korkusundan– dilim dilim sırtımdaki yaralarben demirbaşım sığır siniriyle dayak yedimbiz de duvarız dinliyen duyan düşünen duvarlarbizim kucağımız terkedilmiş bir yatak gibi kirli…

Diyalektik Gazel | Atilla İlhan büyük bir şaşaadır ölümebruli nurlarla geliröyle bir yanardağdır ki öfkesimutantan destur’larla gelir karşıtıyla yüklüdür herşeymutlak çözümlerden vazgeçtartışılmaz mükemmelliklerne gizli kusurlarla gelir sen sen ol korkma karanlıktandik ışık çekirdekleriniçünkü en berrak sular bileen yağlı çamurlarla gelir nasıl doğmakla başlarsa ölümölmekle başlar öyle hayatbil ki dünyayı sarsan sıçramalarbirikmiş şuurlarla gelir

Cinayet Saati | Atilla İlhan haliç’te bir vapuru vurdular dört kişidemirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordudört bıçak çekip vurdular dört kişiyemyeşil bir ay gökte dağılıyordu deli cafer ismail tayfur ve şaşımaktulün onbeş yıllık arkadaşıüçü kamarot öteki aşçıbaşıdört bıçak çekip vurdular dört kişi cinayeti kör bir kayıkçı gördüben gördüm kulaklarım gördüvapur kudurdu kuduz gibi böğürdühiç biriniz orada yoktunuz…